Zakładka „Print Settings”
Teraz przechodzimy do sedna konfiguracji Hosta, ponieważ od tych ustawień będzie zależał cały proces drukowania. W dalszej części poradnika przedstawię opcje, które są dobre dla mojej drukarki oraz postaram się jak najlepiej opisać te opcje, lecz druk 3D wymaga czasu i niektóre opcje z pewnością będziesz musiał dopasować pod własną drukarkę, ale nie ma co się bać. Postaram się wszystko opisać jak najlepiej. Jak będziesz mieć jakieś pytania to śmiało pisz w komentarzach.
Po prawej stronie programu z listy Slicer: Wybieramy Slic3r, a następnie klikamy „Configuration„. Po odczekaniu paru sekund na załadowanie pokaże nam się takie okienko:
 |
| Konfiguracja zakładki Layers and Perimeters. |
Opisując od góry:
- Layer height: wysokość jednej warstwy wydruku
- First layer height: wysokość pierwszej warstwy wydruku
- Perimeter: ilość obrysów drukowanego obiektu
- Solid layers: Top / Bottom ilość pełnych warstw odpowiednio dla szczytu / podstawy obiektu
Wysokość warstwy determinuje detaliczność obiektu. Jeżeli warstwy będą wysokie to w przypadku obiektu, który ma dużo szczegółów to nie będą one odwzorowane. Tutaj dla druku prototypowego wartość 0.4mm jest dobra ponieważ pozwoli ona na szybki wydruk. Wartość 0.2mm jest dla druku roboczego i w większości przypadków odpowiednią wysokością. Warstwa 0.1mm oraz mniej jest dla druku „artystycznego”, gdzie szczegóły grają największą rolę. Zatem można wywnioskować, że im niższa warstwa to wydruk będzie dokładniejszy, lecz zostanie poświęcone więcej czasu na druk. Dlatego najlepszym kompromisem stosowanym wśród drukarzy to warstwa 0.2mm. Zatem ustawiamy taką wartość.
Wysokość pierwszej warstwy to jak nazwa wskazuje. Tutaj wartość 0.35mm jest dobra ponieważ gwarantuje dobrą przyczepność do stołu, więc tą wartość zostawiamy bez zmian.
Perimeters jest to liczba obrysów ścian obiektu. Tutaj dobrze sprawuję się wartość 3 jak i 2. Dla druku roboczego 2 obrysy są dobre więc można taką wartość ustawić lub pozostawić 3.
Ilość pełnych warstw determinuje właściwie jakość wykonania spodu jak i szczytu obiektu. Tutaj zalecam nie schodzić poniżej tych wartości. Czasem zdarza się tak że góra obiektu potrzebuje więcej warstw wypełnionych na 100%, ponieważ mogą wyjść jakieś dziury, które te pełne warstwy „załatają”. Niemniej jednak te wartość jak dla mnie są wystarczające i nie warto schodzić poniżej.
Następna zakładka to „Infill„, w której podajemy drukarce informacje o tym z jakim wypełnieniem i jakim schematem ma drukować wypełnienie druku.
 |
| Konfiguracja zakładki Infill |
- Fill density: gęstość wypełnienia
- Fill pattern: schemat wypełnienia
- Top/bottom fill pattern: schemat wypełnienia dla spodu i szczytu obiektu
- Combine infill every: Stosuj wypełnie co: (ilość wartsw)
- Solid infill every: Stosuj pełne wypełnienie co:
- Fill angle: kąt wypełnienia
- Solid infill treshold area: Stosuj pełne wypełnienie jeżeli powierzchnia warstwy wynosi [mm?]
- Infill before perimeters: drukuj wypełnienie przed obrysami
Gęstość wypełnienia ustawiamy w zależności od potrzeby. Jeżeli drukujemy jakiś element, który ma znosić duże obciążenia np. mocowanie silnika to wtedy wypełnienie powinno być większe ( 50% + ), aby element był twardy i sztywny. Natomiast jeżeli drukujemy „artystycznie” to spokojnie wystarczy wartość 25%.
Schemat wypełnienia to sposób w jaki wypełnienie będzie drukowane. Tutaj dobrze spisuje się schemat prostoliniowy, czyli rectilinear. Plaster miodu (honeycomb) też się dobrze spisuje lecz wydłuża czas druku. Podobnie jest ze schematem wypełnienie spodu i szczytu obiektu. Tutaj jednak zostałbym przy schemacie rectilinear, ponieważ zapewnia ono dobre wypełnienie spodu elementu.
Combine infill every polega na tym, że pomija ono druk wypełnienia co zadaną ilość warstw. Jest to dobre, gdy prototypujemy obiekt i zależy nam na czasie druku, natomiast w innym przypadku druku mija się to lekko z przeznaczeniem.
Podobnie sprawa się ma z Solid infill every. Tutaj dobrze jest użyć tą opcję gdy drukujemy jakieś elementy mechaniczne, wtedy mają one większe wzmocnienie w szczególności, gdy drukujemy np. na wypełnieniu 50%.
Kąt wypełnienia można pozostawić bez zmian bo w sumie nie wnosi on jakiś zmian w druku. Następna opcja jest ciekawa, ponieważ czasem lubi płatać psikusy. W tej opcji głównie chodzi o to, że jak powierzchnia danej warstwy nie przekroczy zadanej wartości to program wydrukuje całą bądź częściowo wypełnioną w 100% warstwę. Dlatego czasem może dziwnie drukować. „Problem” rozwiązałem ustawiając u siebie wartość 15mm?.
Ostatnia opcja zamienia kolejność drukowania warstwy. Ponieważ warstwa drukowana jest tak, że najpierw idzie wewnętrzny obrys -> zewnętrzny obrys -> wypełnienie. Po wybraniu tej opcji kolejność zostanie zamieniona. Nie stosuję tej opcji, ponieważ nie zapewnia ona dobrej spójności.
Czas teraz przejść do zakładki „Speed„, gdzie ustawiamy prędkości danych elementów procesu druku.
 |
| Konfiguracja zakładki Speed |
- Perimeters: ogólna prędkość druku obrysów
- Small perimeters: prędkość druku „małych obrysów”
- External perimeters: prędkość druku zewnętrznego obrysu
- Infill: prędkość druku wypełnienia
- Solid infill: prędkość druku pełnego wypełnienia
- Top solid infill: prędkość druku ostatnich warstw obiektu wybranych wcześniej
- Support material: prędkość druku podpór obiektu
- Bridges: prędkość druku mostów
- Travel: Prędkość przemieszczania się głowicy między innymi obiektami
- First layer speed: prędkość druku pierwszej warstwy
Ogólna prędkość druku obrysów jest prędkością dla obrysów innych niż zewnętrzne. Natomiast prędkość zewnętrznych obrysów możemy wyznaczyć na dwa sposoby: procentowo i bezpośrednio. Procentowo oznacza pewien procent z wartość ogólnej prędkości obrysów, czyli np. 70% z wartości Perimeters ( w przeliczeniu na mm/s wynosi 21mm/s). Bezpośrednio oznacza, że wpisujemy dokładną prędkość wyrażoną w mm/s.
Solid infill oznacza prędkość drukowania pełnych warstw wypełnienia- nie mylić z warstwami spodu i szczytu obiektu.
Prędkość druku pierwszej warstwy jest bardzo ważna, ponieważ jak będziemy za szybko drukować to element dobrze nie przylgnie do stołu i podczas druku się odklei czy też, któryś z rogów się uniesie.
Jak można zauważyć to dla tej zakładki nie podałem, żadnych swoich wartości, ponieważ w przypadku prędkości trzeba je dostosować indywidualnie metodą prób i błędów do konstrukcji swojej drukarki, ponieważ inaczej się nie da. Niemniej jednak te wartości podstawowe są dobrą bazą do eksperymentów. Tutaj natomiast mogę podpowiedzieć, które prędkości warto zmieniać.
Definitywnie prędkość Bridges jest za duża, w efekcie czego most będzie zrywany. Wartość, którą bym sugerował to 5mm/s. Nie jest ona za duża, ale z pewnością nie zerwie ona mostu.
Infill, Solid infill oraz Support material można obniżyć do 40mm/s, a Gap fill do 15mm/s
W zakładce „Skirt and brim” ustawiamy obrys bryły (brim), który jest bardzo przydatny podczas druku dużych obiektów, ponieważ zapobiega odklejania się rogów od stołu, natomiast skirt drukuje taką spódnicę czy też komin wokół obiektu co z kolei zapobiega wystudzaniu dolnych partii elementów.
 |
| Ustawienie skirt i brim |
- Loops: szerokość kominu liczona w ścieżkach
- Distance from object: odległość od obiektu w [mm]
- Skirt height: wysokość kominu liczona w ilości warsw
- Brim width: szerokość obrysu wokół modelu w [mm]
W momencie, gdy stwierdzimy że potrzebujemy komin wokół naszego obiektu to ustawiamy szerokość obrysu minimum na 2 obrysy, żeby się nie złamał, a jego wysokość najlepiej tyle ile ma model. Odległość od modelu powinna wynosić o 1 mm więcej od szerokości obrysu (brim). Na zdjęciu poniżej skirt jest ustawiony na 1 ścieżkę i wysokość jednej warstwy, a brim na 2mm:
 |
| Zdjęcie ukazujące skirt i brim |
Następnie możemy przejść do zakładki „Advanced„. W tej zakładce ustawiamy ile filamentu ma być dostarczane na dane procesy druku.
| Ustawienia Advanced |
- Default extrusion width: szerokość ścieżki filamentu, wydostającej się z dyszy
- First Layer: ilość filamentu podawane na pierwszą warstwę
Szerokość ścieżki ustawiamy na tyle na ile mamy dyszę- posiadając dyszę 0.5mm wpisujemy 0.5mm. Ilość filamentu podawana na pierwszą warstwę domyślnie jest ustawiona na 200%. Zapobiega to przerwą między ścieżkami w pierwszej warstwie druku. Na ten moment możemy tą wartość zostawić, ponieważ później będziemy ją ustawiać.
Po zakończonym konfigurowaniu klikamy dyskietkę na górze po lewej stronie i zapisujemy profil ustawień. Nazwa nie może posiadać polskich znaków.