Jeżeli z żargonem drukarzy 3D jesteś na Pan, ten Słownik powinien Ci pomóc:
A:
Arduino– jest to płytka z programowalnym mikrokontrolerem np. ATMega328. W drukarkach 3D „zasłynęła” ona z połączenia płytki Arduino MEGA2560 i RAMPS 1.4 tworząc kompletną elektronikę do drukarki
BOM– (ang. Bill of Material)- jest to wykaz elementów do złożenia czegoś np. drukarki, ekstrudera, głowicy.
Bowden– typ ekstrudera. Bowden jest przymocowany z dala od głowicy, w celu odciążeniu wózka, po którym porusza się głowica. Filament jest doprowadzany rurką teflonową. Przy tego typu ekstruderze praktycznie niemożliwym jest drukowanie z gumy, a im dalsza odległość ekstrudera od dyszy tym trudniej jest zapanować nad prawidłową retrakcją filamentu. Plusem tego rozwiązania jest możliwość osiągnięcia znacznie wyższej prędkości druku (80mm/s+), ze względu na wagę wózka.
Brim– jest to pewnego rodzaju obwódka, tworzona wokół drukowanego elementu, której zadaniem jest lepsze trzymanie wydruku do stołu. Stosowana jest głównie przy dużej powierzchni (w osi X i Y) oraz przy wysokich drukach.
D:
Direct– typ ekstrudera. Ekstruder tego typu jest zamieszczony bezpośrednio nad głowicą, albo jest z nią połączony. Dzięki takiemu zastosowaniu nie będzie większych problemów z drukiem gumą, oraz retrakcją filamentu. W porównaniu do Bowdena osiągniemy nieco mniejsze prędkości druku, ale różnica ta nie jest diametralna.
Dysza– jest to końcowy element głowicy, przez który wychodzi filament. Dysze mają różne średnice, najpopularniejszy zakres średnic to 0.1mm – 0,8mm (0,4mm i 0,5mm najczęściej wykorzystywane)
E:
Ekstruder– (ang. Extruder) jest to mechanizm popychania filamentu, gdzie dociśnięty do radełka filament jest popychany w głąb głowicy. Rozróżniamy ekstrudery typu Bowden oraz Direct.
Enkoder/Impulsator-
Endstop – jest to element drukarki, który po aktywowaniu daje informację drukarce, że osiągnęła limit ruchu w danej osi. Wyróżniamy endstopy mechaniczne (przełącznik krańcowy), optyczne (enkoder optyczny), oraz magnetyczne (czujnik hallotronowy)
Epcos– a tak właściwie to EPCOS B57560G104F. Jest termistorem NTC 100k ohm’owym, pełniącym w drukarce rolę czujnika temperatury. Wykorzystywany zazwyczaj w głowicy, aby dokładność odczytywanej temperatury była jak najwyższa.
F:
FDM– (ang. Fused deposition modeling) Technologia osadzania materiału. W tej technologii, materiał jest wyciskany przez dyszę, a następnie układany w odpowiedni sposób warstwa po warstwie. Technologia została stworzona w 1980r., a skomercjaliozwana 10 lat później przez Stratasys. Do dzisiaj skrót FDM jak i jego rozwinięcie jest zastrzeżonym znakiem handlowym przez Statasys.
FFF– (ang. Fused filament fabrication) Technologia osadzania filamentu, albo materiału termoplastycznego. Materiały jest pobierany ze zwoju/rolki przez ekstruder, a następnie roztapiany w głowicy i podawany na obszar roboczy. Fabrykacja tą technologią odbywa się poprzez układanie warstwy-po-warstwie. Najpierw w poziomie (Oś X i Y) jest tworzona, zdefiniowana przez nas powierzchnia, gdy zostaje ona wykonana to głowica podnosi się o zadaną wysokość (nie przekraczającą średnicy dyszy), a następnie tworzona jest kolejna powierzchnia i tak aż do zakończenia procesu fabrykacji. Cały proces jest sterowany komputerowo przez co można osiągnąć wybrane przez nas kształty.
Filament– materiał termoplastyczny, z którego drukujemy. Filament posiada różne średnice oraz tworzywa z jakich jest wykonany. Najpopularniejszą średnicą jest 1,75mm, a zaraz po nią 2,85mm oraz 3mm. Materiały z jakich wytwarzany jest filament to ABS, PLA, HIPS… Powstają też filamenty z domieszkami drewna, które – w zależności od temperatury topienia- osiągają różne kolory, a po wydruku można je zwyczajnie oszlifować jak kawałek drewna.
Firmware– jest oprogramowaniem, wgrywanym do elektroniki drukarki, której zadaniem jest sterowanie wszystkimi peryferiami drukarki (silniki, grzałki, wyświetlacz itp.) oraz interpretowanie otrzymywanego kodu (np. w postaci gcode), a następnie wykonywanie go. W typowych reprap’ach wykorzystywany jest firmware Marlin oraz Repetier.
G:
G-code– jest językiem zapisu poleceń dla maszyn typu CNC, gdzie sterowanie urządzeniem odbywa się komputerowo. W przypadku druku 3D, plik w formacie *.gcode otrzymujemy w skutek „pocięcia” modelu w slicerze.
Głowica– (ang. Hotend)jest to element roboczy każdej drukarki. Głowica składa się zazwyczaj z radiatora, łącznika między radiatorem, a blokiem grzewczym, dyszy, grzałki i termistora. Kiedyś radiator (albo element łączący łącznik z ekstruderem) był tworzony z PEEK. Teraz zazwyczaj głowice posiadają radiator aluminiowy chłodzony wiatrakiem.
NEMA17– jest to standard wymiarowy, dla danego typu silników krokowych wykorzystywanych w drukarkach 3D. Standard ten obejmuje głównie długość i szerokość silnika, rozstaw otworów montażowych, nie uwzględnia natomiast wysokości silnika.
M:
Microstepping– jest to funkcja w sterowniku silnika krokowego, która „dzieli” impuls wysyłany do silnika. Pozwala to na dokładniejszą pracę silnika oraz na jego ładniejszą kulturę pracy. Zazwyczaj korzysta się z podziału 1/16 (podział impulsu na 16) 1/32 (podział impulsu na 32), niektóre stepsticki pozwalają na wiele większy podział. Im większy podział tym cichsza praca silników.
P:
PEEK– izolator wykorzystywany w głowicy, mający na celu odizolować gorące elementy tj. łącznik i blok grzewczy od ekstrudera. Temperatura topienia tego materiału wynosi około 345 *C. Ten materiał jest coraz rzadziej wykorzystywany na rzecz aluminiowych radiatorów.
Podgrzewany stół – (ang. Heated Bed) jest to jeden z elementów bazowych drukarki, na którym tworzony jest drukowany element. Możemy rozróżnić wiele typów podgrzewanych stołów, a to niektóre z nich np. stoły wykonane z laminatu z miedzianymi ścieżkami np. MK2B, MK3, albo wykonane z płyty aluminiowej z rezystorami mocy, grzałką sylikonową czy też kaptonową. Ważna kwestią jest to, że bezpośrednio na takim stole się nie drukuje. Zazwyczaj na wierch stołu kładziona jest szyba, na której jest drukowany element. Na samą szybę może być naniesiony sok ABS (dla druku z ABS), albo taśma malarska, wyschnięty ocet, lakier do włosów itp. żeby zapewnić drukowanemu elementowi lepką powierzchnię. Podgrzewane stoły nie zawsze muszą być podgrzewane. Niektórymi materiałami można drukować bezpośrednio na zimnym stole.
R:
Radełko– (ang. Hobbed Bolt, Extrusion Gear) – jest to element, który wchodzi w skład ekstrudera. Jego zadaniem, jest popychanie filamentu. Dzięki zębom, wgryza się lekko w filament przez co go popycha
RAMPS 1.4– jedna z najbardziej popularnych elektronik (w zasadzie to nakładka na Ardunio MEGA2560) stosowanych w drukarkach 3D. Posiada 5 gniazd na stepsticki, 3 grzałki, serwomechanizm, wyświetlacz LCD, Bluetooth, kartę SD itp.
RepRap– jest to system szybkiego protypowania (Open Source), dzięki któremu możemy sami produkować powtarzalne części. Dzisiaj mianem RepRapów, można nazwać drukarki 3D typu Prusa i3, Mendel90 itp. Warto również wspomnieć, że drukarki te zazwyczaj są udostępniane na otwartej licencji (Open Source), dzięki czemu nie ponosimy żadnych kosztów za projekt, bo te drukarki zazwyczaj są rozwijane przez społeczeństwo- każda osoba ma w nie wkład.
Repetier– oprogramowanie instalowane na komputerze, sterujące pracą drukarki. posiada ono wbudowany slicer (do wyboru Slic3r albo Cura Engine).
Retrakcja– (ang. Retraction) jest to cofanie filamentu do dyszy wyrażone w [mm]. Ma to na celu zapobiegnięcie powstawania nitek oraz brzydkich kropek filamentu na druku podczas zmiany warstwy.
S:
Silnik krokowy- (ang. Stepper Motor)silnik elektryczny, w którym impulsowe zasilanie prądem elektrycznym powoduje, że jego wirnik nie obraca się ruchem ciągłym, lecz wykonuje za każdym razem ruch obrotowy o ściśle ustalonym kącie (krok). W efekcie, ruch silnik jest bardzo dokładny. Standardowo w drukarkach wykorzystywane są silniki 200 krokowe, uzyskując 1,8 stopnia na krok, albo silnik 400 krokowe, uzyskując 0,9 stopnia na krok. Silniki do drukarki powinny osiągać moment co najmniej 0,5Nm (0,6Nm dla ekstrudera). Silnik dzielimy na bipolarne (4-przewodowe) oraz unipolarne (6- przewodowe). Znaczącej różnicy w działaniu między nimi nie ma. Unipolarne od bipolarnych różnią się tym, że ze środka cewki mają wyciągnięty jeszcze jeden przewód, przez co możemy wykorzystywać tylko półcewki.
Skirt– „spódnica” może ona spełniać dwa zadnia. Przy rozpoczynaniu druku, filament nie płynie od razu z głowicy, ponieważ podczas rozgrzewania mógł grawitacyjnie wypłynąć. Więc skirt może być takim buforem wypełniającym blok głowicy filamentem. Skirt można również ustawić, aby był drukowany na wysokość drukowanego elementu, co w efekcie utworzy osłonę na element przed przedmuchami powietrza, przeciągami itp.
Slicer– program, którego zadaniem jest pocięcie modelu na warstwy stosując przy tym zadane parametry druku tj. prędkości na danych etapach druku, procentowe wypełnienie druku, temperatury na danych etapach druku. Wynikiem działania programu jest plik w formacie*.gcode, który wystarczy tylko załadować do drukarki. Wybór slicerów jest bardzo szeroki, ale z takich najczęściej wykorzystanych można wyróżnić Cura Engine, Slic3er, KissSlic3r.
Sok ABS– jest to zazwyczaj mieszanina kawałków filamentu ABS i acetonu. Sok ABS jest stosowany do „zamocowania” pierwszej warstwy wydruku do podgrzewanego stołu. ABS pod wpływem acetonu się rozpuszcza. Mieszanina jest przygotowywana w stosunku około 1 część filamentu na około 5 części acetonu. Nie może być za gęste i za rzadkie/wodniste. Sok ABS najlepiej przechowywać w szklanym pojemniku np. słoik.
Stepstick– jest to sterownik silnika krokowego. Najpopularniejsze stepsticki to A4988, DRV8825, TMC2100
STL– jest to rozszerzenie pliku modelu, który wgrywamy do slicera. Potocznie w gronie drukarzy, STL oznacza plik. Przykład: „ma ktoś stl’kę tego modelu”.
Słownik jest tworzony na bieżąco: Jeżeli czegoś tutaj brakuje to napisz do nas maila:
